پنج مشکل عمده‌ی شبکه‌های اجتماعی در محیط کار

شبکه‌های اجتماعی نوعی برنامه هستند که به طور کلی برای کسب و کار یا تجارت کسی، تهدید به حساب نمی‌آیند. این انسانها هستند که از این شبکه‌ها به عنوان یک تهدید یا نگرانی استفاده‌ی نادرست می‌کنند. شبکه‌های اجتماعی در پنج صورت زیر می‌توانند به عنوان نوعی تهدید برای شرکتی به کار روند که دسترسی به این شبکه‌ها را در فضای کاری خود مجاز شمرده است:

بهره‌وری

یکی از دلایلی که سازمان‌ها به کارمندان خود اجازه نمی‌دهند در طول ساعات کاری به شبکه‌های اجتماعی وارد شوند زمانی است که آنها برای چک کردن صفحات خود صرف می‌کنند. به عنوان مثال اگر یک کارفرما ۵۰ کارمند یا کارگر داشته باشد و هر کارمند فقط ۳۰ دقیقه در روز صرف کنترل شبکه اجتماعی خود بکند، میزان بهره‌وری به هدر رفته در یک سال معادل ۶۵۰۰ ساعت است. به همین خاطر این کارفرما به بهره‌وری کسب و کار خود اهمیت می‌دهد و اجازه نمی‌دهد در یک روز کاری مدت زمانی هدر برود. وقتی شما این اعداد را با دستمزدها جمع و تفریق می‌کنید متوجه اهمیت موضوع می‌شوید.

البته این موضوع یک گره‌ی اخلاقی هم دارد. معلوم است کارکنانی که به سختی کار می کنند اما می بینند سر همکارشان در رایانه یا گوشی خودش است، قطعاً از او قدردانی نخواهند کرد. وضعیت وقتی بدتر می‌شود که ببینند از سوی مدیریت هیچ برخوردی هم با این شخص صورت نمی‌گیرد.

افزایش محتوا بازاریابی لینکدین

منابع

اگرچه سر زدن و به‌روزرسانی کردن صفحه‌ی شخصی یک کارمند علی‌القاعده نمی‌تواند پهنای باند را خیلی اشغال و در شبکه ترافیک ایجاد کند، اما بسیاری فیلم‌ها و ویدیوهایی در صفحات خود بارگذاری می‌کنند که باعث مشکلاتی در پهنای باند شرکت می‌شود. هزینه‌هایی که این اشغال خطوط یا میزان دانلود بر پهنای باند اجاره‌ای توسط شرکت یا کمپانی مورد نظر ایجاد می‌کند- با احتساب تعداد کارمندان و میزان مصرف آنها- نمی‌تواند چیز کمی باشد.

ویروس‌ها و کرم‌های اینترنتی

خطر ویرو‌س‌ها و تروجان‌های اینترنتی همواره توسط شرکت‌ها و کمپانی‌ها نادیده گرفته می‌شود. شبکه‌های اجتماعی هم به شدت مورد علاقه‌ی هکرها هستند چرا که این سایت‌ها زمینه‌ی لازم برای سوءاستفاده و  ساخت کرم‌ها و ویروس‌های مختلف و نیز حملات گوناگون را فراهم می‌کنند. خود فیس‌بوک می‌گوید ۵۰ هزار اپلیکیشن یا برنامه‌ی مجزا دارد و با این که تلاش بسیاری برای محافظت از آنها انجام می‌دهد اما کیست که بگوید همه‌ی این برنامه ایمن باقی می‌مانند یا نه؟ بسیاری از این برنامه‌های دست سوم در حقیقت به طور بالقوه زمینه‌ی لازم برای میزبانی کدهای مخرب را دارند و می‌توانند اطلاعات شخصی کاربر را جمع آوری و سرقت کنند. پیام‌رسانی و انتقال message در فضای شبکه‌های اجتماعی نیز یکی دیگر از آن مشکلات امنیتی است. کرم اینترنتی Koobface تنها یکی از این تهدیدات است که نشان می‌دهد پیام‌ها چه‌طور می‌توانند حاوی کدهای مخرب باشند.

بررسی امنیتی نسخه های غیر رسمی تلگرام

مهندسی اجتماعی

مهندسی اجتماعی در حقیقت به یکی از فنون فضای مجازی تبدیل شده است که هر روز مردم بیشتری را قربانی شیادی‌ها و تقلب‌های افرادی می‌کند که به نظر بسیار باهوش می‌آیند. مهندسی اجتماعی در دزدی اطلاعات یا هویت اشخاص کاربرد دارد. با این روش کاربران خود به دست خویش شماره‌های بیمه‌ی تامین اجتماعی، جزییات شغلی و دیگر مسایل شخصی خود را افشا می‌کنند. سارقان داده‌ها با جمع‌آوری این اطلاعات به ریسک بسیار بزرگ امنیتی تبدیل می‌شوند. از سوی دیگر بسیاری از کاربران عادت دارند جزییات اطلاعات خود را بر روی پروفایل شخصی خود قرار دهند. درحالی که آنان نمی‌دانند دقیقاً چه کسانی چه استفاده‌ای از اطلاعات به اشتراک گذاشته‌ی آنان می‌کنند، به همه اجازه‌ی دسترسی به اطلاعات خود در شبکه‌های اجتماعی یا وبلاگ‌های شخصی را می‌دهند. این همان اطلاعاتی است که در جرایم سایبری به شدت خواهان دارد.

اینجا کارفرمایان باید حواس خود را جمع کنند تا بدانند کارمندانشان چه چیزهایی را به اشتراک می‌گذارند. چرا که بسیاری از این اطلاعات درحقیقت مربوط به شرکت آنهاست. کارمندان اغلب برای کسانی پیام می‌فرستند که شاید ندانند چه کسی است. جمله‌ی ساده‌ی «من مجبورم آخر هفته کار کنم چون فلان مشکل در خطوط تولیدمان رخ داده است» کافی است تا به دست شرکت‌های رقیب برای ایجاد ناامنی فکری برای مشتریان بهانه بدهد. مخصوصاً وقتی شرکت با مشکلات مدیریتی و مالی هم مواجه باشد.

اعتبار و مسوولیت قانونی

با اینکه در مجامع حقوقی و قضایی نمی‌توان به آنچه در شبکه‌های اجتماعی بارگذاری یا مطرح می‌شود، استناد حقوقی کرد اما کارفرمایان باید حواس خود را به شدت جمع کنند تا کارمندانشان چه چیزهایی درباره‌ی کسب و کارشان در فضای عمومی منتشر می‌کنند. علاوه بر این که این اظهارنظرها می‌تواند توسط شرکت‌های رقیب استفاده شود، می‌توان از آنها علیه کارمند مورد نظر نیز استفاده کرد. محتوای اهانت آمیز یا تهدیدکننده یا حتی تضعیف‌کننده‌ی کسب و کار قطعاً بار حقوقی خواهد داشت. هزینه‌های حقوقی، جریمه یا ادعای خسارت به سازمان می‌تواند نتیجه‌ی این گونه اقدامات باشد.

شبکه های اجتماعی ایرانی که باید در آنها فعالیت کنید

ممنوعیت یا عدم ممنوعیت شبکه‌های اجتماعی

برای هرکدام از موارد بالا هیچ راه حل روشنی وجود ندارد. در هر صورت کنترل کامل کارمندان و مطالبی که آنها در شبکه‌های اجتماعی بارگذاری می‌کنند، امری ساده نخواهد بود. این در حقیقت نوعی دوراهی است که هر کسب و کاری به آن دچار است. هر دقیقه‌ای که در فضای سایبر سپری می‌شود در واقع نوعی تهدید امنیتی برای یک سازمان محسوب می‌شود.

سه راه در برابر چنین تهدیداتی وجود دارد:

۱-    ممنوعیت کامل شبکه‌های اجتماعی در محل کار (یا حتی ممنوعیت اتصال به اینترنت)

۲-    وضع کردن محدودیت‌هایی برای کاربران در استفاده از شبکه‌های اجتماعی و اینترنت

۳-    آزادگذاشتن کامل آن

بسیاری از بانک‌ها و دوایر دولتی به طور کامل ورود به شبکه‌های اجتماعی را منع کرده‌اند. اما برخی سازمان‌های کوچک احساس می‌کنند چنین کاری باعث از میان رفتن اعتماد میان کارفرما و کارکنان می‌شود. به نظر می‌رسد بهترین راه ایجاد زمینه‌ای برای حضور در فضای مجازی با استفاده از محدودیت باشد. البته باید تدابیری برقرار شود. مقرراتی چون:

۱-    آنتی ویروس‌های به روز

۲-    دیواره‌ی آتش و توانایی کنترل فضای مجازی استفاده شده توسط کارکنان به طور اعم

۳-     توانایی کنترل شبکه‌های اجتماعی به طور اخص

دلایل کاهش تعداد کاربران فیسبوک

ایجاد تعادل

هم اکنون بیشتر افراد از جمله کارفرمایان که در شبکه‌های اجتماعی صفحات شخصی دارند، اطلاعاتی را در اختیار دیگران قرار می‌دهند. اگر می‌خواهیم نگرانی‌ها از دادن اطلاعات زیاد و بی‌مورد توسط اعضای زیردست خود را از بین ببریم باید به برخی محدودیتها تن بدهیم:

–         به کارمندان اجازه دهید فقط در ساعات استراحت یا ناهار وارد شبکه‌های اجتماعی شوند. استفاده از برخی فیلترهای زمان‌دار برای دسترسی کارمندان به اینترنت می‌تواند مفید باشد.

–         باید به بحث آموزش کارمندان توجه کرد. بسیاری از آنان واقعاً نمی‌دانند فعالیت‌های مجازی آنان می‌تواند چه ضربه‌ای به کسب و کار بزند. چاره‌ی این کار آموزش صحیح و گفتن این نکته است که یک کلیک ساده‌ی آنان می‌تواند آسیب رسان باشد. البته این آموزش‌ها باید با زبان ساده بیان شود.  باید به آنها گفته شود که نباید روی هر مطلبی کلیک کنند چون آنها می‌توانند بسیار خطرناک باشند.

–         سیاست‌های امنیتی ویژه طراحی کنید. سیاست‌های فضای مجازی تهیه کنید و به کارمندان بگویید با امضای این سیاست‌ها به آنها التزام داشته باشند. علاوه بر حضور در فضای مجازی، نکات دیگری چون نحوه‌ی برخورد و رفتار در محیط کار و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی نیز می‌تواند در این تعهدنامه‌ها گنجانده شود. کارمندان باید بدانند همه‌ی فعالیت‌های آنان در فضای مجازی کنترل می‌شود و عدول از این سیاست‌ها می‌تواند تبعات ناگواری برای آنها داشته باشد.