وقت گذرانی در شبکه های اجتماعی!

شبکه هایی که برخی معتقدند برخلاف نامشان، انسان را از داشتن روابط انسانی صحیح و فرح بخش دور کرده اند و او را هر روز تنهاتر از قبل می کنند. اما آیا واقعا چنین است؟ آیا افرادی که ازشبکه های اجتماعی استفاده می کنند، انسان هایی تنها و مغموم هستند یا برعکس، چرخیدن در این شبکه ها و حال و احوال با دوست های دیده و نادیده می تواند منجر به احساس بهتر و نشاط بیشتر فرد شود.

تعمیم ندهیم
واقعیت این است که بحث در مورد شبکه های اجتماعی و تاثیر آنها بر زندگی انسان سال هاست مطرح شده است؛ اما شاید بتوان یک نظر کلی و عمومی درباره این موضوع داد و ادعا کرد که لزوما این شبکه ها بد هستند یا برعکس، تاثیر مثبتی روی شرایط زندگی همه افراد دارند. طرز استفاده افراد، ویژگی های شخصیتی و شرایط زندگی آن ها در این زمینه موثر است. اگر بدون در نظر گرفتن طیف های مختلفی که با سنین گوناگون، استفاده های متفاوتی از این شبکه ها می کنند، یک نظر کلی بدهیم کمی بی انصافی است.

آشناها را انتخاب کنید
وقتی گروهی تشکیل می شود متشکل از دوستانی که یکدیگر را می شناسند و با هم در خارج از دنیای مجازی ارتباط دارند اما به هر دلیلی کمتر فرصت در کنار یکدیگر بودن را دارند، شبکه اجتماعی می تواند به آنها کمک کند تا بیشتر از حال یکدیگر باخبر بوده و با هم ارتباط داشته باشند و این امر  خیلی هم خوب است و باعث لذت و شادی اعضا خواهدشد. بنابراین یکی از مواردی که می تواند در استفاده درست از این گروه ها موثر باشد این است که افراد حاضر در گروه، خارج از دنیای مجازی همدیگر را بشناسند و با هم آشنا شوند.

حد و حدودتان را بشناسید
یکی دیگر از عوامل مهمی که می تواند در استفاده از شبکه های اجتماعی  دردسرساز شده یا برعکس، باعث لذت بردن از آن شود، رعایت حد و حدودهاست. قبل از هر چیز ما باید جایگاه خودمان را بدانیم و حد و مرزهایمان را مشخص کنیم. به طور حتم شرایط یک فرد متاهل با فرد مجرد متفاوت است و یک نوجوان با فرد مسن فرق دارد. بنابراین باید بدانیم که چه جایگاهی داریم و از سوی دیگر جایگاه دیگران را نیز درک کنیم و حد و مرزها را رعایت کنیم. در غیر این صورت حضور در این شبکه ها نه تنها کامتان را شیرین نمی کند، بلکه با برهم زدن نظم و آرامش، باعث ایجاد دردسرها و سوءتفاهم هایی می شوند که ممکن است زندگی را به کام شما تلخ کنند.

وب گردی و کشتن وقت

افراط در هر کاری آسیب رسان است و شما را از توجه و انجام سایر کارها باز می دارد‎

جایی برای وقت تلف کردن
هدفتان از حضور در شبکه های اجتماعی چیست؟ اگر فقط برای وقت گذرانی و پرکردن خلاهای زندگی تان، زمان زیادی را در این شبکه ها می گذرانید، به بیراهه می روید. به طور مثال زن یا مردی که برای پرکردن کمبودهای عاطفی و… زندگی مشترکش ترجیح می دهد سر خود را با حضور در شبکه های اجتماعی گرم کند، نه تنها مشکلی از مشکلات حل نمی شود، بلکه همین امر باعث دورشدن بیشتر او از همسرش شده و روابط هر روز سردتر می شود.

حضور در شبکه های اجتماعی شاید به صورت مقطعی و کوتاه مدت، کمبودها و تنهایی های فرد را پر کند؛ اما این امر همیشگی نیست و ممکن است یک روز همه افراد گروه بنا به گرفتاری های شخصی نتوانند در گروه با فرد همراهی کنند و در این شرایط این فرد به طور حتم بیشتر آسیب خواهددید. بنابراین به جای نادیده گرفتن مشکلات و تنهایی ها و… و پرسه زدن در شبکه ها و وب گردی و کشتن وقت، با مشکلات روبرو شوید و سعی کنید آن ها را ریشه یابی و حل کنید تا شادتر باشید.

افراط نکنید
بعد از یک روز کاری یا در لحظات فراغت، گپ و گفت با یک دوست دور، حتی اگر به صورت مجازی باشد، می تواند لبخند را بر لب های هر کسی بنشاند و خستگی را از تنتان در کند؛ اما وای به روزی که صبح و ظهر و عصر و شب مدام گوشی و لپ تاپ به دست در فضای مجازی غرق شوید و به عبارت دیگر به نوعی به حضور در این دنیا معتاد شوید.

در این صورت حتی اگر در ابتدا تصور کنید که حالتان بهتر شده و شادتر هستید، دیر یا زود این شادی، به کامتان تلخ می شود. شاید بپرسید چرا؟ دلیلش ساده است: افراط در هر کاری آسیب رسان است و شما را از توجه و انجام سایر کارها باز می دارد. هر فردی در جامعه و خانواده نقش های متعددی دارد که اگر به هر دلیلی از جمله اعتیاد به شبکه های اجتماعی  از آن ها غافل شود، قبل از هر کس دودش به چشم خودش می رود.

اگر در محل کار مدام حواستان به گپ و گفت های مجازی باشد، دقت و سرعت کارتان کم می شود و این یعنی سدی در برابر پیشرفت شغلی. در این شرایط در محیط خانواده و ارتباط با دوست و آشنا هم باید منتظر پیامدهای ناخوشایندی باشید و به قیمت حضور در فضای  مجازی، کم کم، موقعیت ها و ارتباط های دنیای واقعی خود را از دست می دهد!

طرفداران شبکه های اجتماعی  چه کسانی هستند؟
گاهی می شنویم که افراد افسرده بیشتر به این شبکه ها رو می آورند؛ اما این موضوع درست نیست. چون یک بیمار افسرده، به خصوص اگر افسردگی شدید داشته باشد، آنقدر بی انگیزه است که اصلا حال و حوصله چنین کاری را ندارد. افرادی که به تنهایی خود عادت کرده اند هم اغلب تمایل زیادی به حضور در این شبکه ها ندارند.

اما شاید بتوان گفت افرادی که کمتر اعتماد به نفس برقراری روابط اجتماعی را دارند، بیشتر به چرخیدن در شبکه ها و وبگردی تمایل دارند. این افراد چون مهارت یا شرایط برقراری ارتباط با دیگران را ندارند، در سایه دنیای مجازی فرصت بهتری برای این منظور پیدا می کنند.

گاهی حتی این افراد با عکس ها و اطلاعات دروغین در این شبکه ها حاضر می شوند و خود را آن گونه که دوست دارند و نه آن گونه که هستند معرفی می کنند. هرچند نمی توان این موضوع را به همه کاربران دنیای مجازی تعمیم داد.