تبلیغات شبکه های اجتماعی | آموزش کسب و کار در شبکه های اجتماعی | تبلیغات تلگرام | تبلیغات اینستاگرام | نمایندگی فروش ممبر فالور آموزش شبکه های اجتماعی | آموزش اینستاگرام | آموزش تلگرام | تبلیغات تلگرام | تبلیغات اینستاگرام | تبلیغات لینکدین | آموزش لینکدین | پنل شبکه های اجتماعی | فروش ممبر | فروش فالور | شبکه های اجتماعی
توییتر چیست؟ بنیان گذاران آن چه کسانی هستند؟ هدف از راه اندازی این شبکه اجتماعی چه بوده است؟ نقش توییتر در سازمان دهی انقلاب ها و اعتراضات داخلی چیست؟ آیا توییتر به ابزار جاسوسی سرویس های اطلاعاتی تبدیل شده است؟ برای آشنایی با زوایای بیشتر این شبکه اجتماعی با گزارش لاین استور همراه شوید…
پس از فیس بوک که به عنوان پرطرفدارترین شبکه اجتماعی شناخته می شود و با افزایش کارکردهای اطلاعاتی، جاسوسی، هک و … امروزه کاربرد اجتماعی و ارتباطی آن به کارکردی فرعی تبدیل شده است، از توییتر به عنوان دومین شبکه اجتماعی شناخته شده و پرطرفدار در جهان نام برده می شود.
توییتر نوعی سرویس شبکه اجتماعی و میکروبلاگینگ آنلاین است که به کاربرانش امکان می‌دهد پست‌هایی متن محور تا ۱۴۰ کاراکتر را، معروف به “توییت”، بفرستند و بخوانند. توییتر را “جک دورسی” در مارس ۲۰۰۶ ابداع و در ژوئیه همان سال راه‌اندازی کرد. این سرویس به سرعت محبوبیتی جهانی پیدا کرد، با بیش از ۱۴۰ میلیون کاربر فعال از سال ۲۰۱۲، که روزانه بیش از ۳۴۰ میلیون توییت پست و بیش از ۶ میلیون مورد جستار می‌کنند. توییتر را “پیامک اینترنتی” توصیف کرده‌اند.
آموزش استفاده از توییتر با ۱۵ نکته و ترفند
شرکت توییتر واقع در سان فرانسیسکو است و سرورها و دفاتر دیگری نیز در نیویورک دارد. سایت توییتر به عنوان یکی از ده سایت پربیننده جهان معرفی شده است.
ساختمان اداری توییتر در سانفرانسیسکو
ابداع توییتر به یک “جلسه طوفان فکری یک‌روزه” میان اعضای هیئت مدیره شرکت “پادکستینگ اودِئو” بازمی‌گردد. در آن جلسه، دورسی طرح ارتباط هر فرد با یک گروه کوچک با استفاده از یک سرویس پیام کوتاه را مطرح کرد. اسم رمز اصلی پروژه برای این سرویس “twttr” بود. طراحان در ابتدا “۱۰۹۸۵” را برای شماره پیامک انتخاب کردند اما مدتی بعد برای “استفاده و به خاطر سپاری آسان‌تر” آن را به “۴۰۴۰۴” تغییر دادند. کار بر روی این پروژه در تاریخ ۲۱ مارس ۲۰۰۶، زمانی که دورسی هنگام راه‌اندازی twttr خود نخستین پیام توییتری را در ساعت ۹:۵۰ شب فرستاد، آغاز گردید.
جک دورسی بنیانگذار و طراح اصلی توییتر
جک دورسی می‌گوید: “خیلی تصادفی واژه توییتر (twitter) به ذهنمان خطور کرد که انتخاب خیلی خوبی هم بود. این واژه به معنای “زنجیره کوتاهی از اطلاعات نامرتبط “و صدای پرنده است. و محصول ما هم دقیقاً همین است.”
طرح ابتدایی جک دورسی برای راه اندازی توییتر
نمونه اولیه توییتر یک سرویس داخلی برای کارکنان اودئو بود. نسخه کامل در تاریخ ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۶ منتشر شد. در اکتبر ۲۰۰۶، بیز استون، اوان ویلیامز، دورسی و دیگر اعضای اودئو شرکت “آبویس” ((Obvious را راه‌اندازی کردند و ادئو و تمام دارایی‌هایش را ، از جمله Odeao.com و Twitter.com، از سرمایه‌گذاران و سهام‌داران آن خریدند. توییتر در آوریل ۲۰۰۷ به شرکتی مستقل تبدیل شد.
بیز استون و اوان ویلیامز از دیگر بنیانگذاران و مدیران توییتر
پیشرفت توییتر
پیشرفت این شرکت بسیار پرشتاب بوده است. در سال ۲۰۰۷ در هر ۱۵ دقیقه ۴۰۰ هزار توییت پست می‌شد. این رقم در سال ۲۰۰۸ به ۱۰۰ میلیون رسید. در فوریه ۲۰۱۰، کاربران توییتر روزانه ۵۰ میلیون توییت می‌فرستادند. تا مارس ۲۰۱۰، آمار application ثبت‌شده این شرکت به بیش از ۷۰ هزار رسید. تا ژوئن ۲۰۱۰، روزانه حدود ۶۵ میلیون توییت پست می‌شد، یعنی حدود ۷۵۰ توییت در ثانیه. تا مارس ۲۰۱۱ تعداد توییت‌ها به ۱۴۰ میلیون در روز رسید. به نقل از سایت compete.com توییتر در ژانویه ۲۰۰۹ به مقام سوم شبکه‌های اجتماعی رسید، حال آن که رتبه پیشینش مقام بیست و دوم بود.
منابع مالی توییتر
سرمایه اولیه برای راه‌اندازی توییتر براساس منابع غیررسمی رقمی بین ۱ تا ۵ میلیون دلار بوده است. پس از راه اندازی توییتر، شماری از سازمان‌ها و نهادهای مالی، صنعتی و فناوری، رقمی در حدود ۵۷ میلیون دلار در توییتر سرمایه‌گذاری کردند. یونیون اسکوئر ونچرز (UnionSquare Ventures)، اسپارک کپیتال (spark capital)، اینسایت ونچر پارتنرز (Insight Venture Partners) از جمله سرمایه‌گذاران در توییتر هستند.
ویژگی‌های توییتر
توییتر در مقایسه با دیگر شبکه های اجتماعی دسترسی به مراتب راحت تر و سریع تری دارد و کاربران توییتر در کوتاه ترین زمان ممکن می توانند با ارسال توییت، آن را میلیون ها کاربر دیگر در سراسر جهان به اشتراک بگذارند.
برخی از ویژگی های توییتر:
۱٫ توییتر به کاربران امکان می‌دهد تا در زمانی کوتاه توییت های جدید بفرستند و آخرین توییت های کاربران دیگر را نیز بخوانند.
۲٫ هریک از پیام‌های توییتر (توییت) محدود به ۱۴۰ کاراکتر است که به سرعت بر روی سایت توییتر یا تلفن های همراه قابل دریافت است.
۳٫ کاربران می‌توانند به‌روزرسانی توییت‌ها را از طریق سایت توییتر، پیامک، RSS، ایمیل یا نرم افزار‌های کاربردی ارتباطی بفرستند و دریافت کنند.
۴٫ امکان ارسال انبوه پیامک با اهداف سیاسی، سازماندهی اعتراضات داخلی و ایجاد آشوب در کشورهای هدف
۵٫ امکان ایجاد هویت های مجازی برای پرمخاطب نشان دادن یک موضوع خاص با هدف الغای فضای ذهنی مورد نظر به کاربران
ساختار مدیریتی توییتر تغییر می کند
سازماندهی انقلاب های توییتری
توییتر از زمان راه‌اندازی کاربردهای مختلفی داشته است. برای نمونه، در برخی از کشورها برای سازماندهی اعتراض‌های سیاسی مورد استفاده قرار گرفته است و به همین دلیل گاهی این اعتراضات را “انقلاب‌های توییتری” خوانده‌اند، از جمله انقلاب ۲۰۱۱ مصر، اعتراضات بعد از انتخابات ۲۰۱۰-۲۰۰۹ ایران و ناآرامی مدنی ۲۰۰۹ جمهوری مولداوی. موج توییت ها و اطلاع رسانی ها درباره قیام ملت های عرب پس از آن به لیبی و بحرین نیز رسید.
در مطالعه‌ای جدید، پس از بررسی بیش از ۳ میلیون توییت، چندین گیگابایت ویدئو در یوتیوب و هزاران پست وبلاگ، نقش محوری رسانه‌های اجتماعی در شکل‌گیری مباحثات سیاسی در بهار عربی آشکار شده است. برای نمونه، در طول هفته پیش از استعفای رئیس جمهور مصر حسنی مبارک کل توییت‌های مصر و دیگر نقاط جهان درباره تغییرات سیاسی در این کشور از روزی ۲۳۰۰ به روزی ۲۳۰ هزار توییت رشد کرد. طی دو هفته پس از استعفای مبارک، به طور میانگین روزی ۲۴۰۰ توییت از مردم کشورهای همسایه مصر درمورد شرایط سیاسی این کشور پست شده است. در تونس نیز پس از استعفای بن علی، روزانه حدود ۲۲۰۰ توییت ارسال میشده است.
در زمان ناآرامی های پس از انتخابات ایران نیز، توییتر یکی از اصلی ترین پل های ارتباطی میان سازمان دهندگان خارجی و داخلی با معترضین بود. در همین زمان، توییتر اعلام کرد طبق زمانبندی فنی این شبکه، سایت توییتر بدلیل انجام تغییرات و تعمیرات برنامه ریزی شده موقتا به مدت یک روز از دسترس خارج خواهد شد. وزارت امور خارجه آمریکا با صدور نامه ای رسمی به مدیران این شبکه، خواستار تعویق این تعمیرات و ادامه سرویس دهی به معترضان داخل ایران شد. توییتر نیز با پذیرش این درخواست، تعمیرات فنی خود را به تعویق انداخت.
جوان انقلابی لیبیایی پرچم این کشور را روی لوله تانک رژیم قذافی به اهتزاز در آورده است
توییتر و جنبش وال استریت
یکی از جنجال‌برانگیزترین این رویدادها که رسانه‌های جمعی، و به خصوص توییتر، نقش مهمی در شکل‌گیری و گسترش آن داشته‌اند جنبش اشغال وال استریت است. شروع این جنبش بازمی‌گردد به زمانی که مجله ضدمصرف‌گرایی Adbusters پیشنهاد خود را برای برپایی راهپیمایی در ۱۷ سپتامبر در منهتن جنوبی به چاپ رسانید. و در پی این یادداشت، مخالفان از تلفن‌های همراه خود و سایت‌های اجتماعی مانند توییتر، فیس بوک و یوتیوب برای پخش این پیام در سرتاسر جهان استفاده کردند. و از آن پس، به کمک شبکه‌های اجتماعی، و به خصوص توییتر، تجمع‌های بعدی سازماندهی شدند.
خبررسانی در شرایط اضطراری
یکی دیگر از کاربردهای احتمالی توییتر خبررسانی در شرایط اضطراری است. البته توییتر به طور خاص برای این منظور طراحی نشده است، اما مبتکران آن که از این قابلیت توییر آگاهی داشتند از آن برای برقراری ارتباط هنگام وقوع زلزله استفاده کرده‌اند.
میزان توییت ها در هر دقیقه و اطلاع رسانی در مورد زلزله کالیفرنیای جنوبی
تبلیغ برنامه‌های تلویزیونی
از توییتر به‌طور فزاینده‌ای برای تبلیغ برنامه‌های تلویزیونی، مانند مراسم اسکار، نیز استفاده می‌شود. برخی بر این باورند که از زمان راه‌اندازی توییتر میزان تماشاچیان برخی برنامه‌های تلویزیونی افزایش یافته است. از جمله این افراد “کلوئه اسلدن”، یکی از اعضای تیم توییتر، است. او می‌گوید: “آن چه امروز شاهدش هستیم این است که توییتر گروه وسیعی از تماشاچیان را به سمت تجربه‌ای مشترک ، معمولاً در قالب یک برنامه پخش زنده، سوق می‌دهد.”
آیا واقعاً توییتر در میزان استقبال از برنامه‌های تلویزیونی جهشی ایجاد کرده است؟
به تازگی یک رتبه‌بندی از برنامه‌های زنده تلویزیونی بر اساس حجم توییت‌هایی که همزمان با پخش برنامه درموردشان پست شده انجام گرفته است. اگر توییتر واقعاً در میزان استقبال از برنامه‌های زنده تأثیر داشته باشد، بنابراین برنامه‌هایی که بالاترین میزان بیننده را داشته باشند، باید بالاترین میزان توییت را نیز دارا باشند. و به همین ترتیب، اگر برنامه‌ای دارای حجم بالایی از توییت در طی هفته باشد، انتظار می‌رود در قسمت بعدی بینندگان بیشتری داشته باشد.
اما در کمال شگفتی، بنا بر نتایج این رتبه‌بندی، توییتر نقش چندانی در میزان استقبال بینندگان از برنامه‌های زنده نداشته است.
عملیات پلیس
یکی دیگر از کاربردهای فرعی توییتر این است که افسران پلیس از توییتر برای ارائه اطلاعات روزانه از جرایمی که خودشان و یا سازمانشان در حال تحقیقات درموردشان هستند استفاده می‌کنند. در مه ۲۰۱۱ سایت نوآورانه tweetathief راه‌اندازی شد. این سایت این امکان را به مردم می‌دهد که در مورد گمشدن نزدیکان، حیوانات خانگی و اشیاء گمشده خود توییت پست کنند تا اگر کسی اطلاعاتی از آنها دارد دوباره به کمک همین سایت اطلاعاتش را در اختیار دیگران قرار دهد.
تهدیدی امنیتی به نام شبکه های اجتماعی
براساس گزارشی که شرکت نورتون، ارائه دهنده خدمات امنیت سایبری، منتشر کرده است، شبکه های اجتماعی از جمله تهدیداتی هستند که کاربران اینترنت را – به ویژه در منطقه خاورمیانه – در معرض خطر قرار داده اند.
به عقیده کارشناسان نورتون، محبوبیت شبکه های اجتماعی در منطقه خاورمیانه باعث شده است تا هکرها و سازمان های اطلاعاتی این شبکه ها را زیر نظر بگیرند.
با تحت نظر گرفتن کاربران این شبکه ها، حتی امکان نفوذ و سرقت اطلاعات گوشی های تلفن همراه هوشمندی که امکان اتصال به این شبکه ها را دارند وجود دارد.
از سوی دیگر آگاهی عمومی نسبتا پایین در مورد کارکردهای شبکه های اجتماعی که معمولا ورای کارکرد اجتماعی و دوست یابی آن است، باعث می شود بیشتر کاربران این شبکه ها دانسته یا نادانسته، قربانی جاسوسی سایبری شوند.
قرار دادن لینک های آلوده در شبکه های اجتماعی و همچنین لینک های هدایت شونده خودکار به طور اتوماتیک کاربر را به وبسایت مورد نظر هدایت می کند از جمله دیگر راه های رایج برای جاسوسی از شبکه های اجتماعی است. فراگیر شدن اشتراک گذاری لینک های جذاب در این شبکه ها، میزان انتشار لینک های آلوده را نیز افزایش داده است.
جاسوسی توییتر یا جاسوسی از توییتر؟
براساس گزارش های منتشر شده رؤسای شرکت توییتر جاسوسی از میلیون‌ها تلفن هوشمند کاربران این شبکه اجتماعی و گرفتن تمامی اطلاعات تماس کاربران را بدون اجازه آنها تأیید کرده‌اند. این شرکت ادعا کرده است که از اطلاعات گردآوری‌شده برای “یافتن دوستان” استفاده می‌کنند. این سایت اطلاعات شخصی کاربران را تا ۱۸ ماه ذخیره می‌کند.
آن‌چه موجب حیرت کاربران شده این است که این اطلاعات بسیار شخصی بدون اجازه آنها از گوشی‌هایی که از طریق آن به توییتر متصل میشده اند برداشته شده است.
مرکز فرماندهی بخش نظارت امنیت داخلی آمریکا (DHS) به طور منظم ده‌ها وب سایت محبوب، از جمله فیس بوک، توییتر، ویکی لیکس و سایت‌های خبری را زیر نظر دارد.
بنا بر گزارش “برررسی احترام به حریم خصوصی” که DHS در نوامبر سال گذشته منتشر ساخته است، دست‌کم از ژوئن ۲۰۱۰، مرکز عملیات ملی DHS طرح “قابلیت شبکهها/رسانه‌های اجتماعی” را به اجرا درآورده است که شامل نظارت منظم بر “انجمن‌ها، وبلاگ‌ها، وب‌سایت‌ها و صفحات پیام است.” بنا بر این اسناد دولتی، هدف از این نظارت “گردآوری اطلاعات برای آگاهی دادن در شرایط خاص و ایجاد یک تصویر عملیاتی مشترک است.”
براساس این اسناد ادعا شده است که این نظارت به منظور کمک DHS و آژانس‌های متعددش، از جمله دستگاه اطلاعاتی دولتی و آژانس مدیریت بحران فدرال، برای اقدام در برابر حوادثی از جمله زمین‌لرزه هاییتی و کنترل امنیتی و مرزی هنگام المپیک زمستانی ۲۰۱۰ در ونکوور بوده است.
این مرکز عملیاتی اعلام کرده است که “اطلاعات گردآوری‌شده را بیش از پنج سال ذخیره نمی‌کند.”.
برای این طرح نظارت یک فهرست پنج صفحه‌ای از وبسایت‌هایی که مرکز فرماندهی باید زیر نظر بگیرد تهیه شده است.
در کتاب سالانه پژوهش‌های اطلاعاتی، در مطالعه جدیدی از شورای پژوهش اطلاعات مدیترانه (MCIS) به استفاده از رسانه‌های اجتماعی به عنوان “پیشرفته‌ترین روش در گردآوری تاکتیکی اطلاعات با منبع آشکار ” یاد شده است. جوزف فیتاناکیس، از پژوهشگران این مطالعه می‌نویسد:
” ما [در این مطالعه] شرح داده‌ایم که فیس بوک، تویتر، یوتیوب و پایگاه‌های شبکه‌های اجتماعی دیگر برای آژانس‌های اطلاعاتی در حکم کانال‌های بسیارارزشمندی برای گردآوری اطلاعات هستند. ما یافته‌های خود را بر مبنای سه مطالعه موردی جدید قرار داده‌ایم، و بر این باوریم که این مطالعات کارکرد اطلاعاتی شبکه‌های اجتماعی را برجسته می‌سازند.”
اما آن چه در این مطالعه به آن اشاره‌ای نمی‌شود این است که آژانس‌های اطلاعاتی از شبکه‌های اجتماعی با مقاصد دیگری نیز استفاده می‌کنند. این مطالعه ما را بر آن می‌دارد که بپذیریم این است که شبکه‌های اجتماعی صرفاً یک ابزار گردآوری اطلاعات هستند، حال آن که بنا بر گزارش‌های متعددی، از شبکه‌های اجتماعی برای پروپاگاندا استفاده می‌شود، شامل خلق هویت‌های جعلی برای انجام عملیات پنهانی.
مطالعه MCIS تا حدودی بر مبنای “بهار عربی” صورت گرفته است که ادعا می‌شود که “دولت آمریکا را بر آن داشته تا خط مشی‌هایی را برای گردآوری اطلاعات از شبکه‌های اجتماعی ایجاد کند.”
باز هم اشاره‌ای به این واقعیت نمی‌شود که دولت آمریکا از میان تبعه‌های خارجی فعالانی را آموزش می‌دهد تا اوضاع کشور زادگاهشان را بی‌ثبات کنند. “مخالفت سایبری” یکی از تاکتیک‌های مورد حمایت “خانه آزادی” وابسته به CIA است. هدف سازمان‌های غیردولتی آمریکا از آموزش فعالان بی‌ثبات کردن دشمنان سیاسی آمریکا به نام آزادی است.
پروفایل‌های جعلی و انتشار اطلاعات نادرست
به تازگی معلوم شده است که دولت آمریکا با شرکت نرم‌افزاری HBGary Federal برای طراحی نرم‌افزاری که بتواند در شبکه‌های اجتماعی پروفایل‌های جعلی متعددی بسازد قرارداد بسته است. هدف از این کار تحریف افکار عمومی با پروپاگاندا در مورد مسائل حساس است. از این روش برای یافتن افکار عمومی ای که به مذاق مقامات خوش نمی‌‌آید نیز استفاده می‌شود. سپس می‌توانند از این هویت‌های “جعلی” برای لکه‌دار کردن کمپین‌های ضد هویت‌های واقعی استفاده کرد. اما این اولین باری نیست که سازمان اطلاعات آمریکا یا شرکت‌های اطلاعاتی خصوصی فعالیت‌های کثیفشان را پشت درهای بسته پیش می‌برند.
جای شگفتی نیست که ارتش آمریکا نیز می‌خواهد از رسانه‌های اجتماعی به نفع خود استفاده کند. سال گذشته، سایت public intelligence راهنمای رسانه‌های اجتماعی نیروی هوایی آمریکا را منتشر ساخت که در آن به ده نکته اشاره شده بود، از جمله “دشمن در این فضای نبرد وارد شده است پس شما نیز باید به آن وارد شوید.” نیروی هوایی نمودار زیر را برای نشان دادن تأثیر رسانه‌های اجتماعی بر افکار عمومی به کار برده است.
اسکادران ششم در پایگاه هوایی مک دیل نیز در پی طراحی نرم‌افزار ایجاد هویت آنلاین بوده است. از این نرم افزار می‌توان برای ایجاد و مدیریت پروفایل‌های جعلی در سایت‌های شبکه‌های اجتماعی کرد و از طریق این پروفایل‌ها به تحریف واقعیت پرداخت و آن را به گونه‌ای جلوه داد که گویی درمورد مسائل جنجال‌برانگیز نوعی توافق وجود دارد. “پروفایل‌ها باید این طور به نظر آیند که متعلق به نقاط مختلف جهان هستند و بتوانند از طریق خدمات مرسوم آنلاین و پایگاه‌های رسانه‌های اجتماعی به تعامل بپردازند.”
آیا توییتر تعبیر نظریه اورول در کتاب ۱۹۸۴ است؟
جورج اورول در کتاب ۱۹۸۴خود به تلاش دولت ها برای کوچک کردن افکار مردم برای ایجاد ثبات سیاسی و پیش بردن اهداف خود اشاره می کند. این کوچک کردن افکار را می توان با محدود کردن زبان گفتار و ابراز احساسات مختلف تعبیر کرد. تعبیر کنترل ذهن از سوی دولت ها نیز بر اساس نظر برخی از کارشناسان، در شبکه های اجتماعی قابل مشاهده است. توییتر به طور خاص، می تواند مصداق نظریه اورول در کوتاه کردن و خلاصه کردن ابراز احساسات توسط دولت ها برای بیان عقاید باشد. خلاصه کردن پیام در ۱۴۰ کاراکتر، استفاده از لفظ خوب و یا بد برای توصیف و تقسیم بندی بصورت سیاه و سفید، در همین راستا قابل تعریف است. گنجاندن احساسات و علایق و نظریات در تنها ۱۴۰ کاراکتر یکی از این نمونه هاست.به عقیده کارشناسان رسانه و شبکه‌های اجتماعی، محدود کردن زبان در حقیقت منجربه تخریب و نابودی آن می‌شود. زبان برای بیان بدون محدودیت افکار بوجود آمده و محدود کردن آن از نمایی دیگر محدود کردن تفکر انسان است.
توییتر نیز همانند فیسبوک و دیگر شبکه‌های اجتماعی، ابتدا با هدف اشتراک‌گذاری و ارتباط اجتماعی پا به عرصه وب گذاشت. اما بررسی اجمالی روند گسترش و نقش‌آفرینی آن حاکی از تغییر اهداف این شبکه است. مهمترین نکته‌ای که به ذهن متبادر می‌شود، بانک اطلاعاتی عظیمی از کاربران است که توجه هر سرویس اطلاعاتی و امنیتی را برای پایش و جمع‌آوری اطلاعات کاربران به خود جلب می‌کند.
نکته دیگر استفاده از شبکه‌های اجتماعی به عنوان ابزاری تاثیرگذار در کشورهایی است که از نظر ساختار سیاسی هم‌سو با منافع غرب نیستند. در این صورت شبکه‌های اجتماعی نظیر توییتر و فیسبوک، از یک شبکه ارتباطی میان دوستانٰ به محلی برای سازماندهی اعتراضات، انتشار اخبار – معمولا غیر واقعی و تحریف شده به نفع جریانات مورد حمایت – و نشان دادن اعتراضات مجازی تبدیل می‌شوند. حال آن که اگر در این شبکهها از حرکت‌های مدنی اما بر ضد خواست کشورهای غربی حمایت شود – مانند کمپین‌های حمایت از فلسطین، جنبش وال استریت، فعالان ضد جنگ، عضویت افراد شاخص غرب‌ستیز و … – مدیران این شبکهها با همکاری کارشناسان وابسته به مقامات سیاسی، با بررسی و ارزیابی موضوعات مورد نظر، در صورت وجود احتمال اقبال عمومی کاربران، صفحه مورد نظر را از خروجی شبکه اجتماعی حذف می‌کنند.
خالق توییتر را بهتر بشناسیم
«جک دورسی» خالق توییتر اولین توییت رسمی خود را در ماه مارس به نمایش گذاشت و البته در مدت کوتاهی زبان پارسی نیز به توییتر اضافه شد و جمله ی «سخن کم گوی تا در کار گیرند، که در بسیار بد بسیار گیرند» نیز به عنوان اولین توییت فارسی انتشار یافت. جک دورسی نوجوانی پر از ایده های ناب که همه ی آنها را یادداشت کرده بود و وقتی بزرگتر شد و دفترچه ی ایده های خود در کودکی را یافت و دید که به هیچ کدام از این ایده ها جامه ی عمل نپوشانده ناراحت گشت و تصمیم گرفت یکی از ایده های دوران کودکی اش را عملی کند که در نهایت صاحب ۲٫۳ میلیارد دلار ثروت شد.
به‌واسطه‌ی شغل پدر، بخش زیادی از کودکی را در سفر گذراند؛ سفر در جاده باعث علاقه‌‌اش به انواع نقشه‌ها شده بود. لکنت زبان داشت ولی در دبیرستان با تمرین زیاد بر آن فایق آمد. عاشق رایانه بود و عمری را پای آن سپری کرد. وقتی بی‌پول شد همه کار کرد؛ حتی ماساژدرمانی یاد گرفت تا از این راه روزگارش بگذرد؛ اما وقتی ایده‌ی «توییتر» (Twitter) به ثمر نشست زندگی‌اش برای همیشه تغییر کرد.
«جک دورسی» (Jack Dorsey) متولد نهم نوامبر ۱۹۷۶ در شهر سنت لوییس ایالت میزوری آمریکا است. در نوجوانی عاشق رایانه بود؛ به یکی از اولین رایانه‌های آی‌بی‌ام (IBM) دسترسی داشت و ساعت‌ها روی آن وقت می‌گذاشت. دلش می‌خواست نقشه‌ای از شهر نیویورک درست کند و خودروهای آمبولانس، آتش‌نشانی و تاکسی را روی نقشه به‌صورت زنده با علامت‌های متحرک، مشخص کند. گرایش جک به شهر‌ها و جاده‌ها و نقشه‌هایشان به شغل پدرش «تیم دورسی» برمی‌گردد؛ او یک مهندس ادوات پزشکی بود و از سراسر کشور درخواست تعمیر و نصب دریافت می‌کرد. خانواده‌ی آنها چندین بار نقل مکان کرد. هر بار که به منزل جدید می‌رفتند جک یک نقشه از آن‌جا می‌خرید و شب‌ها محله به محله سر می‌زد. مادرش این کار او را نوعی محافظت پیش‌گیرانه در برابر آدم‌های جدید برداشت می‌کرد.
اولین چیزی که مردم از کودکی او به یاد دارند این است که «چه پسر ساکتی بود.» البته این موضوع ربطی به روحیه‌ی او نداشت؛ جک لکنت زبان داشت و همین مساله باعث عدم اعتماد‌به‌نفس‌اش شده بود و ترجیح می‌داد زیاد حرف نزند. برای حل مشکل به دوا و درمان روی آورد ولی وقتی از هیچکدام نتیجه‌ای نگرفت خودش دست‌به‌کار شد. به جای فرار از حرف زدن با مردم، به سخت‌ترین شکل آن، یعنی سخن‌رانی تن داد؛ حتی در چندین مسابقه‌ی فن بیان شرکت کرد تا نهایتا بعد از چندین بار ناکامی، بر مشکلش غلبه کرد و توانست درست و بی‌لکنت صحبت کند. بعدها همین اعتماد‌به‌نفس و سختی، به او کمک کرد تا از پس مشکلات متعددی که در نیویورک و سانفرانسیسکو گریبانش را گرفت برآید.
بنا بر منابعی از دبیرستان بیشاپ شهر سنت لوییس (چندین نسل از خاندان دورسی‌ها در این دبیرستان درس خوانده‌اند) او یک دانش‌آموز معمولی بود: تنیس بازی می‌کرد، به نقاشی و تاریخ هنر علاقه داشت، در روزنامه‌ی دبیرستان کار می‌کرد و البته عضو فعال و همیشگی سایت کامپیوتر دبیرستان بود. این آخری را بیش از باقی دوست داشت اما نه در حد شیفتگی خاصی که در «بیل گیتس» (Bill Gates) و دیگر برنامه‌نویسان مشهور سراغ داریم. با این حال در زمینه‌ی نرم‌افزار بااستعداد بود.
چه‌کسانی باید برای کسب‌وکارشان از توییتر استفاده کنند؟
خود جک می‌گوید اگر به علایق کودکی‌اش بها داده می‌شد الان مدیر شهر بزرگی شده بود. اوایل قصد داشت اطلس جاده‌ها را به‌صورت دیجیتال در بیاورد و بعد با استفاده از «سامانه‌ی تابلوی اعلانات» (BBS) اشیای در حرکت را روی آن نشان دهد. نتیجه‌ی این کار یک شهر تقریبا واقعی در ابعاد مینیاتوری بود. اولین بار در ۱۴ سالگی برنامه‌نویسی را تجربه کرد. او برنامه‌ای برای اتاق کنترل تاکسی‌ها و آتش‌نشانی نوشت. برخی می‌گویند ایده‌ی توییتر وقتی به ذهنش رسید که داشت به صحبت راننده‌ها گوش می‌کرد که درباره‌ی این‌که کجا بودند و چه می‌کردند حرف می‌زدند. البته سایرین معتقدند این ایده در یکی دیگر از علاقه‌های او سرچشمه دارد.
دورسی می‌گوید: «شغل نامه‌رسان‌ها برایم مثل شعبده‌بازی بود. خیلی دوست داشتم مسیر حرکت یک نامه‌رسان را از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر حتی تا آن سوی دنیا دنبال کنم. یکی بسته را تحویل می‌گیرد، می‌گذاردش داخل کوله، می‌رود و بعد آن را به فرد دیگری می‌دهد.»
در تابستان ۱۹۹۱ به شرکت انتشارات «میرا دیجیتال» (Mira Digital) رفت. جک وقتی برای مصاحبه به اتاق رییس رفت او مشغول کار روی پروژه‌ی مهمی بود؛ به جک قول داد یک دقیقه‌ی دیگر با او صحبت خواهد کرد اما مثل همیشه در این طور وقت‌ها، جناب رییس درگیر کار شد و موضوع را فراموش کرد. چند ساعت بعد وقتی از کار فارغ شد جک را در حالی یافت که هنوز دقیقا همان‌جا منتظر او ایستاده. چند هفته بعد جک دورسی جوان، مدیر تیم برنامه‌نویسانی بود که همه بیشتر از سی سال داشتند. وقتی کارمندان از دلیل انتخاب او پرسیدند رییس به آنها پاسخ داد او را به عنوان کارآموز تابستانی گرفته‌ایم.
دورسی برای لیسانس به دانشگاه علم و صنعت میزوری (Missouri University) رفت ولی دو سال بعد به دانشگاه نیویورک (New York University) انتقالی گرفت. او از کودکی رویای نیویورک را در سر داشت و حالا می‌توانست ایده‌هایش را از یک سرگرمی ساده به عینیت تبدیل کند. او می‌خواست علامت‌های متحرک روی نقشه را به صورتی تعاملی درست کند تا هر کدام بدانند دیگری کجا است و قرار است چه کند. «چه دارد روی می‌دهد؟» (What’s happening) سوال اصلی‌ای است که امروزه کاربران در توییتر به آن پاسخ می‌دهند.
شرکت «خدمات مدیریت اتاق کنترل» (Dispatch Management Services Corp) مقصد بعدی دورسی بود. ظاهرا او وبگاه شرکت را هک کرده و به مدیر ارشد آن ایمیل زده و توصیه‌هایی برای بستن آن حفره‌ی امنیتی به آنها کرده بود. به جای ارجاع موضوع به نهادهای امنیتی، شرکت تصمیم می‌گیرد او را استخدام کند. در آن‌جا درباره‌ی پیامک (SMS) اطلاعات زیادی به دست آورد؛ همچنین با برنامه‌ی جدیدی که با آن اتاق کنترل می‌توانست حرکت لحظه‌ای نامه‌رسان‌ها را تحت نظر بگیرد آشنا شد.
دورسی چند سال بعد را به کار روی نرم‌افزار تاکسی‌ها و آمبولانس‌ها گذراند و نقش کلیدی در توسعه‌ی پروژه‌ای در این رابطه به نام dNet.com ایفا کرد. اگرچه پس از این‌که حباب ثبت وبگاه‌های دات کام در ۲۰۰۰ میلادی شکست، پروژه‌ی آنها نتوانست موفق باشد و در نهایت دورسی هم بیکار شد. او تقریبا ۵ سال بعد را به کارهای مختلف روی آورد تا خرج خود را در آورَد؛ حتی در دوره‌های ماساژدرمانی شرکت کرد و مدرک رسمی گرفت.
کمی بعد موفق شد در شرکت «اُدیو» (Odeo) که در زمینه‌ی کمک به استارتاپ‌های اینترنتی فعالیت داشت کار بگیرد. دفتر شرکت در دره‌ی سیلیکون سانفرانسیسکو قرار داشت و به‌وسیله‌ی برنامه‌نویس و کارآفرین بااستعدادی به نام «ایوان ویلیامز» (Evan Williams) اداره می‌شد. ویلیامز پیش‌تر در گوگل با «سرگی برین» (Sergey Brin) کار کرده بود. در سال ۲۰۰۶ شرکت اُدیو با مشکلات مالی مواجه شد، مهم‌تر این‌که برنامه‌ی راهبردی خاصی هم نداشت. ایوان کارمندان را به چند گروه تقسیم کرد و از آنها خواست تمام توان‌شان را بگذراند و چند ایده‌ی تولیدی جدید معرفی کنند. کمی بعد، یک روز که دورسی و همکاران مشغول صرف غذا بودند او ایده‌ی سرویسی که امکان هم‌رسانی (Share) فوری نظرات را می‌داد مطرح کرد.
جک پیشنهاد داد خدمات پیامک‌ها را به نحوی شکل دهند که آنها را بتوان به کمک یک برنامه، بین فهرستی از مخاطبان منتشر کرد. محدودیت ۱۴۰ کاراکتری توییتر هم از همین‌جا آمده. برای دورسی و دوستش فقط دو هفته لازم بود تا برنامه‌ی اصلی را بنویسند و حتی نام توییتر را هم برای آن انتخاب کنند.
اما ماجرای این‌که او و دوستش چگونه توانستند ظرف فقط دو هفته کار را تکمیل کنند هم جالب است:
جک دورسی در نوجوانی ایده‌های زیادی به ذهنش می‌رسید؛ او همیشه تمام ایده‌هایش را به‌دقت در دفتری یادداشت می‌کرد. در طول سال‌ها این دفتر بی‌آن‌که فرصت بروز پیدا کند در گنجه‌ای در اتاق او از یاد رفته بود. جک یک روز از به‌هم‌ریختگی اتاقش به تنگ آمد و تصمیم گرفت همه‌چیز را تمیز و مرتب کند؛ موقع رُفت و روب بود که دفتر ایده‌هایش را پیدا کرد.
شاید اگر این اتفاق نمی‌افتاد دنیا امروز توییتر را نمی‌شناخت. جک در حالی‌که دفتر را ورق می‌زد از این‌که هیچکدام از آن ایده‌ها را نتوانسته محقق کند ناراحت شد و تصمیم گرفت ایده‌های نوجوانی و جوانی‌اش را از نو به‌دقت مرور کند. بعد دفتر را به دوستش نشان داد تا با هم به آن نگاهی بیندازند. در طول همین بررسی‌ها بود که ایده‌ی توییتر، خود را در دفتر ایده‌های جک نشان داد و به همین دلیل آنها توانستند دوهفته‌ای کار توییتر را به سرانجام برسانند.
نخستین مطلب در سرویس توییتر در ۲۱ مارچ ۲۰۰۶ منتشر شد. جک دورسی در حساب کاربری‌اش نوشت: «دارم توییترم را تنظیم می‌کنم.» البته توییتر در ماه ژوئن همان سال به‌صورت عمومی عرضه شد. جالب است بدانید اولین توییت به زبان فارسی هم به فاصله‌ی کمی از عرضه عمومی آن در ۲۷ نوامبر همان سال با اشاره به محدودیت کاراکتری توییتر نوشته شد: «سخن کم گوی تا در کار گیرند، که در بسیار بد بسیار گیرند.»
توییتر در آغاز در آمریکا با نگاه‌های منفی مواجه شد. حتی خود ایوان ویلیامز هم یک بار توییتر را با بستنی مقایسه کرد و گفت هم خوش‌مزه است هم بی‌خود. متاسفانه شرکت اُدیو که با هدف کمک به برنامه‌نویسان جوان تاسیس شده بود سرمایه‌ی خود را از دست داد. کمتر از یک ماه پس از عرضه توییتر، جک ناچار شد خودش به فکر تامین سرمایه برای آن بیفتد و توییتر را به‌صورت شرکتی مستقل در آورد. او می‌گوید: «فرصت نداشتیم سرمان را بخارانیم که یک‌هو کسی ما را به صرف صبحانه دعوت کرد؛ با مشاورش در هتلی در سانفرانسیسکو ملاقات کردیم. دیدار کوتاه اما بسیار مفید بود. وقتی نیم ساعت بعد به دفتر برمی‌گشتیم رونوشت یک چک نیم میلیون دلاری در دست‌مان بود.»
فِرِد ویلسون به عنوان حامی مالی و مشاور، کمک زیادی به موفقیت جک دورسی کرد.
این «فِرِد ویلسون» (Fred Wilson) بود که نه‌فقط حمایت مالی بلکه مشاوره‌ی راهبردی را به موسس توییتر پیشنهاد داد. ویلسون علی‌رغم مشغله‌ی زیاد، همیشه برای حمایت از جوان‌ها و توصیه و مشاوره به آنها وقت می‌گذاشت. راهبردهای او تنها به جنبه‌های کلی و جهانی توییتر معطوف نبود؛ ویلسون به جزئی‌تر کاربردهای این سرویس هم دقت می‌کرد. در نتیجه فِرِد، توییتر را نه‌فقط از نظر مالی بلکه مدیریتی و راهبردی پشتیبانی کرد تا به موفقیت برسد.
گسترش توییتر
با توسعه‌ی تلفن‌های هوشمند، ارسال پیام از طریق اینترنت راحت‌تر و البته ارزان‌تر از پیامک شده؛ به‌طوری‌که بر اساس آمارها، کاربران توییتر ماهانه ۲٫۲ میلیارد بار به حساب کاربری‌شان سر می‌زنند.
رشد پیوسته توییتر از سال ۲۰۰۶ تا‌کنون ادامه داشته و به طرز شگرفی در جوامع مختلف تاثیرگذار بوده است.
تبلیغات در توییتر را چگونه آغاز کنیم ؟
بازگشت جک به خانه
جک دورسی در سال ۲۰۰۸ از مدیر عاملی توییتر کناره گرفت و این سمت را به ایوان ویلیامز واگذار کرد. اما ویلیامز هم خیلی دوام نیاورد و دو سال بعد یکی از مدیران ارشد شرکت به نام «دیک کستولو» (Dick Costolo) مدیر عامل توییتر شد. او تصمیم گرفت از کمک دورسی در شرکت استفاده شود. نظرات دورسی با دیگر موسسان توییتر خیلی منطبق نبود و همین عاملی شد برای مجادلات داخلی شرکت.
در نهایت کستولو هم در ۱۰ جون ۲۰۱۵ استعفا داد و دورسی دوباره سکان توییتر را به دست گرفت.
جک دورسی در کنار مدیریت توییتر، شرکت دیگری نیز تاسیس کرده که در امور مالی فعالیت دارد. شرکت «اسکوئر» (Square) به‌طور تخصصی پرداخت موبایلی را هدف گرفته و با هرچه بیشتر مهیا شدن بستر این شیوه‌ی پرداخت، به‌سرعت در حال رشد است. دورسی در توضیح اسکوئر گفته که این دستگاه در واقع یک کارت‌خوان است که از طریق جک هدفون به تلفن متصل می‌شود.
از طریق یک ریدر مغناطیسی با کارت‌های بانکی و اعتباری ارتباط برقرار می‌کند. در آمریکا هم مانند کشور ما بسیاری از صاحبان کسب‌و‌کارها هنوز از قراردادن دستگاه‌های کارت‌خوان امتناع می‌کنند. هدف شرکت اسکوئر این است که با قانع کردن این دسته از کسبه (که تعدادشان کم هم نیست) استفاده از این دستگاه کوچک و البته بسیار قابل حمل را گسترش دهد. با این حال باید منتظر ماند و دید که این فناوری در برابر فن‌آوری پرداخت از طریق NFC چه خواهد کرد و آیا در آینده کارت بانکی و اعتباری‌ای وجود خواهد داشت تا استفاده از اسکوئر معنا داشته باشد یا خیر.
یکی از مشخصه‌های بارز شخصیتی دورسی سخت‌کوشی مثال‌زدنی او است. دورسی هر روز ۸ ساعت را به شرکت توییتر اختصاص می‌دهد. بعد از فراغت از آن به سراغ اسکوئر می‌رود و ۸ ساعت دیگر را در آن شرکت می‌گذراند. هردوی این شرکت‌ها به‌سرعت رو به پیشرفت هستند و به وقت زیادی نیاز دارند. دورسی برای این‌که بتواند به هردوی آنها برسد برای تمام لحظات روز خود به‌دقت برنامه دارد و به‌شدت به آن پای‌بند است.
دورسی برنامه‌ی روزانه‌اش را این‌طور شرح داده:
دوشنبه (نخستین روز هفته): انجام دادن ملاقات‌ها و کارهای شرکت
سه‌شنبه: کار روی محصولات کلیدی
چهارشنبه: بازاریابی، موقعیت‌یابی و رشد
پنج‌شنبه: توسعه‌دهندگان و شرکا
جمعه (آخرین روز هفته): خود شرکت و فرهنگ جاری آن
اما چنین برنامه‌ی فشرده‌ای مسلما جایی برای تشکیل خانواده نمی‌گذارد؛ به همین دلیل او تا این لحظه هنوز مجرد است و به قول معروف با کارش ازدواج کرده. در آخرین برآورد مجله‌ی فوربز در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۵ جک دورسی با ۲٫۳ میلیارد دلار دارایی در فهرست ثروتمندترین‌ها قرار گرفته است.
توییتر عالیه توش خبر های زیادی منتشر میشه از همه مهم تر توییت های افراد مشهور و حالت های زمانشون برای تبلیغات در شبکه های اجتماعی پیشنهاد میشه
نحوه تبلیغات در شبکه اجتماعی مثل توییتر به چه صورت است؟
این موارد رو استاد درویش زاده عزیز در کمپهای آموزشی مربوطه توضیح دادن،ممنون از پرسش خوبتون دوست گرانقدر