برایان تریسی در کتاب استخدام و اخراج خود به قانونی اشاره میکند که میگوید”اگر به افراد آموزش دقیقی برای انجام درست کار ندادهاید، انتظار عملکرد خوب نداشته باشید“.
پُل هِرسی با ارائه روش چهاربخشی در کتاب «رهبری اقتضایی»، علم مدیریت و روش کار با کارمندان مختلف را متحول کرده است. او معتقد است هر کارمند مهارت و توانایی مشخصی برای انجام یک کار دارد که روش رهبری مناسب او برای کسب بهترین نتایج را مشخص میکند.
مطالعه فنون مذاکره در بازاریابی و مدیریت به شما پیشنهاد میشود.
۱- روش توضیح:
اگر فرد جدید دانش یا مهارت کمی داشته باشد یا اصلاً با کار جدید آشنا نباشد، روش راهنمایی مناسب او است. مدیر باید دقیقاً بگوید چه کاری از او میخواهد، روش انجام کار را به او یاد داده و جزئیات را برایش توضیح دهد. این اولین روش رهبری یعنی روش «توضیح» است. مدیریت عملی واقعاً مهم است.
۲- روش تشویق
دومین روش رهبری «تشویق» است. در این روش رهبر همچنان مسیر را تعیین میکند، اما اکنون از رابطه دو طرفه استفاده میکند. فرد را به انجام کار تشویق کرده و به او انگیزه میدهد.
۳- روش مشارکت
سومین روش رهبری «مشارکت» است و رهبر از کارمند میخواهد سؤال بپرسد، بازخورد بدهد و بهترین راه انجام کار را مشخص کند. تعهد کارمند به انجام کار با میزان توضیح کار برای او نسبت مستقیم دارد.
۴- روش واگذاری
چهارمین و عالیترین سطح مدیریت «واگذاری» است. رهبر همچنان در تصمیمگیریها مشارکت دارد، اما تعیین فرایند و مسئولیت انجام کار به فرد یا گروه مجرب جدید سپرده میشود. او پیشرفت کار را کنترل میکند، اما آن را به دیگران واگذار میکند.
روش صحیح رهبری به مهارت و تجربه کارمند بستگی دارد. وقتی شخصی با تجربه به شرکت میآید، مدیر به اشتباه فکر میکند تجارب قبلی او برای شغل جدید مناسب است، درصورتیکه چنین نیست و نکته کلیدی رهبری اقتضایی هم همین است؛ بنابراین، مدیر به جای استفاده از روش راهنمایی از روش واگذاری استفاده میکند، هیچ مسیری برای او تعریف نمیکند و به مشکل میخورد